Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων υπήρξε στους Χρόνους Μαξιμιανού και Μαξιμίνου το έτος 297. Καταγόμενος εκ της Μητροπόλεως Αμασείας (πόλη της Καππαδοκίας) από το Χωριό Χουλιατών.

Κατ’ εκείνον τον καιρόν έστειλαν οι Βασιλείς διαταγές, ό,τι όποιος εκ των Χριστιανών αρνηθεί τον Χριστό και πιστεύσει στα είδωλα μεγάλες τιμές θα έχει. Εάν δεν εθυσίαζε στα είδωλα αλλά ενέμεινε εις την πίστιν του θα θανατώνεται με πολλές τιμωρίες και βασάνους. Τότε πολλοί μετέβαινον φανερά και ωμολόγουν τον Χριστόν ως Θεόν Αληθινόν και με πολλές τιμωρίες θανατώνονταν.

Ο Άγιος, επειδή ήταν γνωστικός και ανδρείος ήταν στρατιώτης εις το Τάγμα των Τηρώνων (νεοσυλλέκτων). Όταν απεστάλη το Τάγμα προς Φύλαξιν των ανατολικών συνόρων κοντά στην πόλη των Ευχαϊτών, ο Άγιος με την δύναμη της πίστεώς του προς τον Χριστό θανάτωσε τον δράκοντα του δάσους κοντά στα Ευχαϊκά.

        Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο αρχηγός του Τάγματος Βρίγκας μαζί με τους στρατιώτες διέταξε να θυσιάσουν στα είδωλα. Μόνο ο Θεόδωρος δεν πήγε να θυσιάσει. Έμεινε στην σκηνή του. Από την συμπεριφορά του αυτή απεκαλύφθη ότι ήταν Χριστιανός. Ο Διοικητής τότε συγκέντρωσε τους στρατιώτες και ενώπιων όλων ρώτησε τον Άγιο α είναι Χριστιανός. Ο άγιος με θάρρος απεκάλυψε την πίστη του. Ακολούθησαν σκληρά μαρτύρια. Ο ηγεμόνας απεφάσισε να θανατώσει τον Θεόδωρο ρίπτοντάς τον στη φωτιά. Αλλά πριν αυτοί τον ρίξουν στη φωτιά εκείνος πήδησε ο ίδιος μέσα σ’αυτήν δοξάζοντας τον Θεό και προσευχόμενος παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού. Στα Ευχαϊκά κτίστηκε μεγαλοπρεπής Ναός, όπου φυλάσσεται το άγιο λείψανό του.

        Η μνήμη του Αγίου εορτάζεται την 17^η Φεβρουαρίου. Το πρώτο Σάββατο των Νηστειών συνεορτάζεται μετά του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου.

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης υπήρξε κατά τους Χρόνους του βασιλέως Λικινίου το έτος 320. Καταγόμενος από τα Ευχαϊκά της Γαλατίας και κατοικών εις τη Ηράκλειαν την ευρισκομένη κατά την Μαύρη Θάλασσα. Ο Θεόδωρος υπερέβαλλε τους πολλούς και κατά το κάλλος της ψυχής και κατά την ωραιότητα του Σώματος και κατά την δύναμιν των λόγων. Φρόνιμος και γνωστικός υπέρ τους Νέους του καιρού τόσον όπου δια την ευγλωττίαν του και την γνώσιν που τον ονόμαζαν βρυορρήτορα δηλαδή βρύσιν της ρητορικής γι’ αυτό όλοι επεδίωκαν να αποκτήσουν την φιλίαν του.

        Ο βασιλέας Λικίνιος συνομιλών μαζί του εθαύμασε την επιμέλειάν του και τον διόρισε αρχιστράτηγον, του έδωσε δε και την πόλιν Ηράκλειαν προς τιμήν του να την εξουσιάζει, μη γνωρίζον ότι ήταν Χριστιανός κεκρυμμένος.

        Ο Άγιος, όταν έλαβε την εξουσίαν παρευρεθείς εφανερώθη Χριστιανός και εκήρυττε τον Χριστόν ως Θεόν Αληθινόν. Πολλοί των Ελλήνων εγίνοντο Χριστιανοί, ώστε πλησίαζε η Ηράκλεια όλη να επιστρέψει προς το Κήρυγμα του Αγίου.

        Όταν ο Λικίνιος άκουσε περί του Αγίου ελυπήθη και απηύθυνε προς αυτόν επιστολή επαινετική και τον καλούσε να έλθει στη Νικομήδεια να πρωτοθυσιάσουν οι ίδιοι προς του Θεούς για να ιδεί και ο κοινός λαός την δική τους αγάπη που έχουν για τους Θεούς και να αυξήσουν περισσότερο τους πόθους των προς τα είδωλα.

        Ο Θεόδωρος ηρνήθη να θυσιάσει στους θεούς. Ο Βασιλεύς εταράχθη και επί ώραν πολλήν έμεινε άφωνος. Αμέσως διέταξε βασανιστήρια και τελικά ο Άγιος Θεόδωρος αποκεφαλίσθη.

        Η μνήμη του αγίου εορτάζεται την 8^η Φεβρουαρίου. Το πρώτο Σάββατο  των Νηστειών συνεορτάζεται μετά του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος.